στον Σταύρο Μίχα, στην

                Μάνια Μεζίτη, ποιητές

‒ θολήν φλασιά ναν συγκρατώ αν συγκροτώ

τοπία λοιπόν χριστούγεννα χρηστά πάντο-

τες μετ’ ανέργων μετ’ απλωτών μεταναστών

(πόσους ξενίζουν βουερά έμμισθα χαρτοκού-

τια) ώρα μερίζει κι ο ιερεύς τ’ άπαξ αγνοσυσσίτια

σαν τρως ομού των προσευχών χορταίνει όλος

ο χρόνος όλοι οι πτωχοί διασκεδαστές με τις ταμ-

ταμ κοιλίτσες κανείς δεν κοίταξεν (κακώς) τέτοι-

α χαράς λασπιόνια διό ποιητής πιο ’δώ ξεβράστηκα

σ’ εμπύρετα κοασμών κι εμπέδωσα κλιμακωτά συρ-

                                                               μός συρμών κατ-

                                                      έστην δυνατότητα εν-

                                                              τύπου δυστοπίας

         Πρώτη δημοσίευση περιοδικό Ένεκεν, τεύχος 55, Ιανουάριος - Ιούνιος 2022