Έξζιτ
Κρύφτηκε
σ' ένα Βοκσβάγκεν λευκό
με δίχως ουρανό
Είπε πως
τα 'ζησε όλα μέσα στο λίγο
και πως η υπομονή είναι
το πιο λαίμαργο ζώο του βασιλείου:
είχε τόσο κουραστεί να την ταΐζει
και ν' αδειάζει· μέχρι τη στιγμή που.
Κανείς δεν θυμάται τ' όνομά του
μόνο πως ήταν ένας δειλός σοφός
με πόδια σαν ρίζες
μα θα 'θελα να μου 'χε εξηγήσει γιατί.
Ίσως οι πράξεις δεν εξηγούνται,
οι άνθρωποι δεν μας μοιάζουν,
έτσι όπως επιθυμούμε.
Έξζιτ, poema, 2021
Με την ευγενική υποστήριξη:
ΙΔΡΥΜΑ ΙΩΑΝΝΟΥ Φ. ΚΩΣΤΟΠΟΥΛΟΥ
©2015-2023 poets.gr |
Επιμέλεια: Μάνια Μεζίτη