Άρπαξε τη μέρα
Έπρεπε να κάνω χειρωνακτική δουλειά σ’ όλη μου τη ζωή,
αναλογίστηκε. Τίμια χειρωνακτική δουλειά που σε εξαντλεί
και σου φέρνει νύστα. Έτσι θα διοχέτευα κάπου την
ενεργητικότητά μου και θα ’νιωθα καλύτερα. Αλλά εγώ
ήθελα να διακριθώ. ΣΟΛ ΜΠΕΛΟΟΥ
Έτσι έπρεπε πατέρα
Ίσως με το ναυτικό φυλλάδιο και ίσως
στην κατασκευή υποβρύχιων καλωδίων ή στα καπνά
του Ασπρόπυργου να ξοδευότανε ο διάολος
που έχω στο μυαλό
θα ‘χα στο μέλλον νεαρό μασέρ να μου απλώνει
κάθε Δευτέρα λάδι γωλθερίας σε κάθε
πονεμένο μου ιστό
και θα ‘μουν αρσενικό ικανοποιημένο.
Μα τώρα κοίτα
γίνομαι συνεχώς και πιο μεγάλος
ώστε κανείς να μην με παίρνει στη δουλειά
κι είναι πιο πιθανό το δημαρχείο να πετάξει
με τις χήνες για κλίματα πιο ζεστά
παρά να δω μιαν άσπρη μέρα
ή ακόμα κι εσύ
να μπεις μες στα παπούτσια που φορώ.
Κι εσύ πατέρα
ξαπλωμένος στον καναπέ όλος μια μπλε
μεταμεσονύχτια σκιά κάποιου τοπικού
εκκλησιαστικού καναλιού
ή κάποιας εκπομπής φτηνής
σκέφτεσαι πως σαν άλλος Τόμι Βίλχελμ
με τα συνταγογραφημένα μου γυαλιά αλλά χωρίς
μιαν όψη ξανθού ιπποπόταμου
τζογάρω τα τελευταία επτακόσια μου δολάρια
στο χρηματιστήριο ψέλνοντας
από μέσα μου: εδώ και τώρα εδώ και τώρα
ανόητος αγαθός κι απλός μαλάκας
όντας απόλυτα
κι απλά δοσμένος
στην ανεπρόκοπη τέχνη
Ίσως φύγεις στο εξωτερικό, Θράκα, 2024
Με την ευγενική υποστήριξη:
ΙΔΡΥΜΑ ΙΩΑΝΝΟΥ Φ. ΚΩΣΤΟΠΟΥΛΟΥ
©2015-2025 poets.gr |
Επιμέλεια: Μάνια Μεζίτη