Project II: λιλιπούτειοι άγγελοι
«Αλήθεια Στάνλεϋ,
κινήθηκε;
μέχρι προχθές αυτός ο ψίθυρος δεν σάλευε
κούφιο από μέσα φάσμα»
– χρόνια νωρίτερα
είχαμε ρίξει σε δοκιμαστικό σωλήνα
Ιαπετούς και ύψη, που λιλιπούτειος
εντός φιάλης άγγελος κρατιόταν
απ’ έναν κόκκινο ιστό – προσμέναμε
να δικαιώσει ουρανό, μα αυτός
μετεωριζότανε σε σταθερή σιωπή
κουρδίζοντας ολόγυρα τετραγκαθιές και σκλήθρες·
κι όσο κι αν θέλαμε το πείραμα να βγει
συμβαίνει που καμιά φορά
ο ουρανός σκάει στα χέρια σου
και τότε είναι που χαλάζι
πέφτουν τ’ ανάλεκτα στα πεζοδρόμια
θούρια ξενύχτια, άφαντοι μώλωπες
άνεργα ρήματα – βουβά·
«έλα όμως, Στάνλεϋ
σώπασε πια –
ησύχασε
και μην ενθουσιάζεσαι
έχουμε πολλή ακόμα
γλώσσα να διανύσουμε
μέχρι να βγούμε στην κραυγή»
Μικρό και γήινο, Πανοπτικόν, 2022
Με την ευγενική υποστήριξη:
ΙΔΡΥΜΑ ΙΩΑΝΝΟΥ Φ. ΚΩΣΤΟΠΟΥΛΟΥ
©2015-2022 poets.gr |
Επιμέλεια: Μάνια Μεζίτη