Μαύρη Επίδαυρος
Σαν τα κασόνια τους στοιβάζουν
τους κωφούς και άλαλους γραικούς
στην μαύρη τους Επίδαυρο
λίγο ακόμα να υποκριθούν
λίγο για να ξεσκάσουν
στα ψηλοτάκουνα να υποκλιθούν
ἢ τὰν ἢ ἐπὶ τᾶς για να ξεχάσουν
Σαν τα κασόνια τους μοιράζουν
τους κωφούς και άλαλους γραικούς
στην μαύρη τους Επίδαυρο
στο κοίλον μπαίνουν οι ηθοποιοί
στη θυμέλη οι χειροκροτητές
στα κλέη να αυτοσυντηρηθούν
τα κατορθώματα τους να χορτάσουν
Κι όταν μπουκώσουν με ιστορίες
για νευρωτικούς βασιλιάδες
και υστερικές Ηλέκτρες
Σε αυτό το αλώνι για χορό
με ἆ!, ὤ! βαβαί! παπαῖ!
με ένα φράγκο οι βιολέτες
Απηυδισμένους τους αδειάζουν
τους κωφούς και άλαλους γραικούς
στους παρακείμενους γκρεμνούς…
Η ευτυχία τους θα 'ναι ζήτημα βάθους.
Εξάγγελος, Περισπωμένη, 2021
Με την ευγενική υποστήριξη:
ΙΔΡΥΜΑ ΙΩΑΝΝΟΥ Φ. ΚΩΣΤΟΠΟΥΛΟΥ
©2015-2022 poets.gr |
Επιμέλεια: Μάνια Μεζίτη