Ψάχνοντας καρέκλες
Κάθε μέρα βρίσκω καρέκλες δίπλα στους κάδους· κάτσανε
μάλλον πολλοί
Κάθε τόσο μαγειρεύω
Δεν καλώ τους φίλους μου... γιατί... δεν έχω καρέκλες
Θα πάω απόψε να τις μαζέψω από τους κάδους
Ευκαιρία να καλέσω κόσμο σκέφτομαι
Θα τις καθαρίσω, θα τις επισκευάσω
Έρχονται, λοιπόν, κάθονται
Τα χέρια τους κρέμονται πάνω στις ξύλινες πλάτες
Τρώνε
Τους ακούω
Φεύγουν
Πάλι μόνη με άδειες καρέκλες πίσω στα σκουπίδια
Τεμαχίζω πάνω στο τραπέζι όλες τις ελπίδες
Ευτυχώς φύγανε νωρίς
Αύριο θα φτιάξω καινούργιους φίλους
Θα τους βάζω πάνω στο τραπέζι
Από εκεί θα είναι πιο εύκολο να μου πουν γιατί ήρθαν.
Το πούρτσον που κουτσαίνει, Ρώμη, 2023
Με την ευγενική υποστήριξη:
ΙΔΡΥΜΑ ΙΩΑΝΝΟΥ Φ. ΚΩΣΤΟΠΟΥΛΟΥ
©2015-2024 poets.gr |
Επιμέλεια: Μάνια Μεζίτη