λάσπη αλλά, λάσπη πολλή στους μέσα μου ορυζώνες

κολλήγες σκάλιζαν τη γης και τώρ’ αποσταμένοι

αποφλοιώνουν τον καρπό χιόνια λευκά τού γάμου

κίτρινα της υπομονής βουβό σκούντημα πιάτων

– φτύσε στη φτώχια το φαΐ κι απ’ την φωνή όσες λέξεις

χωράφι τάφος θα φανούν στον φεγγερό σου θρήνο! 

      Χώμα με χώμα η μάχη, Επιλεγμένα ποιήματα (1985-2018), Ρώμη, 2019