– πώς παροπλίστηκε η θεά στα χώματα σε λάσπες;

ψέμμα τριανταέξ μηνών γκάστρωσες την γκορτσιά

αλλά τ’ αχλάδια όλα στυφά σκληρότατα διαβόλου

κέρατα τρισκατάρατα το πάθος σού αφαιρέσαν

μεζέ το αίσθημα σούβλισες φτύνοντας το κατάπιες

να φύγεις θέλω; τι να πω; πάλι όμως θα το αντέξω;

νυχτώνει κάποτε ο καιρός μαύρα κρεμώντας κρόσσια

κι ένα προς έν’ αν τα τραβώ το δίλημμα απευθύνω

πένθους ριπάς καθέλκυσα· πού ξώφαλτση μι’ αλήθεια;

       Κατά ανεφίκτου γλυφές, 1 της γυναικός τριάντα παγιδεύσεις, εκδόσεις ΑΩ, 2021