- 1985
με γέννησες κουτσόν και με γυρνούσες
σε φρούδες κλινικές τη μια μετά την άλλη
ιερός σκοπός σού αγίαζε τα μέσα
ανάγκη πάσα να γλυτώσεις το παιδί σου
γιαυτό δοκίμαζες του κόσμου τις ενέσεις
να σπάσεις την αρχέγονη άρνησή μου
τη θέλησή μου βράχο να εκτινάξεις
να ενδώσω στις ορέξεις σου αναντίρρητα
ωσότου πέτυχες κάπως να ισορροπήσω
αν και υποδέχτηκες καγχάζοντας θυμάμαι
της έμπνευσής σου το σπασμένο βήμα
κόντρα στην κόντρα χρόνο με το χρόνο
δεν άντεξες πολύ στην περιφρόνησή μου
ρακένδυτη κατέληξες ζητιάνα στη γωνιά
τον οίκτο εκλιπαρώντας των περαστικών
που ηχούσε νόμισμα σε τσίγκινο κουτάκι
σειρά νομίσματα όπως πολλές οι μέρες
οι ώρες τα λεπτά τα δευτερόλεπτα
επαίτης άρχισες ξανά να απαιτείς
κι έτσι άπληστη ως είχες συνηθίσει
δεν πρόφταινες το ύφος σου ν’ αλλάξεις
την ύστατη στιγμή που έστριβα στο δρόμο
το ίδιο έχιδνα σε γνώριζα κι εδώ
το αυτό φαρμάκι έσταζε η ματιά σου
βαθιά με νάρκωνε το μητρικό σου φίλτρο
κι όταν παραδομένος και απαθής
πλησίαζα κι ενώνονταν οι σκιές μας
στα χείλη σου έφερνες χωνί τα δυο σου χέρια
φυσώντας στα καλάμια των ποδιών μου
τον αποτρόπαιο βαθύ σκοπό σου
για να με βλέπεις πάλι να κουτσαίνω!
Από τη συλλογή Ο βυθός μου τα πράγματα, 1985
Επιτάφιος δρόμος, Ποιήματα Α' [1985 - 2010], Κουκκίδα, 2020
Περισσότερα από τον/την Ριζάκης Θ. Κώστας
-
Επιτάφιος δρόμος Ποιήματα Α' [1985 - 2010]