1

Είμαι ένας συνηθισμένος άνθρωπος
αυτό που λένε νομοταγής πολίτης.
Tο πρόσωπό μου είναι ανέκφραστο,
μονίμως κουρασμένο
και το σώμα μου κρησφύγετο
ή μάλλον φέρετρο
μιας ξέπνοης ζωής.

2

Τα εγκλήματά τους είναι πολλά
κι εμείς τόσο λίγοι για να τα διαλευκάνουμε.
Η αυτοδικία απαγορεύεται
κι όσοι την αποτόλμησαν,
προστέθηκαν στα θύματά τους.

3

Ζούμε ασήμαντα,
μαχόμενοι τον άνθρωπο που φέρνουμε μέσα μας.
Στα ερωτήματά του απαντούμε χοντρικά,
οι λεπτομέρειες μας ενοχλούν.

      Χωρίς ελπίδα, Κύμα, 2020