(Ήχος αποχυμωτή,

βήματα, χτύπημα πόρτας· σιωπή.)

Ανεβαίνεις αθόρυβα τα σκαλιά, αθόρυβα φεύγεις.

Καπέλο, μάλλινο παντελόνι, ασορτί σακάκι,

στο χέρι τρανζίστορ· αγώνας με παράσιτα,

οι περιγραφές του ραδιοφώνου παγιδεύονται στην ηχώ.

Δόνηση στον χρόνο.

Στις τσέπες σου φρέσκα αμύγδαλα·

κόβεις ένα, το τρως.

Όλα φαίνονται πράσινα και δροσερά,

ξινά — μισοκλείνεις τα μάτια.

Γίνεσαι μικρός, σκαρφαλώνεις

στα καλοκαιρινά κλαδιά

προσγειώνεσαι στο μωσαϊκό του μπαλκονιού

σκουπίζεις την ακακία, ρουφάς τα γιασεμιά.

Πάλι πίσω. Θέα στα πεύκα.

Ξαπλώνω δίπλα στο παγωμένο γυαλί, χιονίζει·

σε δυο ώρες θα έχουν κλείσει οι δρόμοι.

      Χώρα αναμονής, Κίχλη, 2021