Τον είχαν διαβεβαιώσει πως εκεί θα συναντούσε την αφρό-

κρεμα του πνεύματος και της τέχνης. Φαντάστηκε λοιπόν

τον εαυτό του κάτω από ένα πλατάνι να έχει ανοίξει συ-

ζήτηση με τον Αριστοτέλη, τον Ρεμπώ, τον Δαρβίνο, τον

Μπαχ. Ίσως ακόμα και με τον Μπόρχες, τον Ζάππα ή τον

Φωρέ. Τους Σατί, Γκάλλαχερ, και Ντεμπόρ, δεν τους υπο-

λόγιζε. Θα ήταν κακόκεφοι και νευρικοί, αφού το αλκοόλ

δεν επιτρέπεται εκεί. Όλοι αυτοί, απαλλαγμένοι από τις

ανθρώπινες μικρότητες τους, θα ήταν θεϊκή παρέα. Όμως,

όταν έφτασε, κατάλαβε ότι επρόκειτο για ένα μέρος στο

οποίο δεν κατοικούν μορφές. Μόνο μια πολλαπλότητα ψυ-

χών εναρμονισμένων με τις επιταγές μιας βούλησης, και

γι’ αυτό ταυτόσημων. Ένας εφιαλτικά πληκτικός τόπος

όπου έπρεπε να περάσει την αιωνιότητα.

     Χρονικό μιας αστραπής, Περισπωμένη, 2021