- 2021
Πριν ακόμα φτάσουν τα hors-d’oeuvres
άρχισε να της περιγράφει
με μελανά χρώματα
(ήταν εκ φύσεως μελοδραματικός)
τα τελευταία χρόνια της ζωής του.
Όσο φλυαρούσε
αυτά χόρευαν γύρω τους σε κύκλο.
Χρησιμοποιούσε δέσμες
από ασπρόμαυρες προτάσεις
που έριχναν τη σκιά τους
στο καθαρό τραπεζομάντηλο.
Μπορούσες να ακούσεις πόρτες
να ανοιγοκλείνουν
να δεις φίλους και γνωστούς
να μπαίνουν και να βγαίνουν.
Όλοι άλλαζαν θέση
εκτός από εκείνον.
Λες και ήταν καταδικασμένος
να στέκει ακίνητος για πάντα.
Εκείνη από την άλλη ήταν λιγομίλητη.
Έδινε ελάχιστες πληροφορίες
σαν να βαριόταν
ή να ήθελε κάτι να κρύψει.
«Το παρελθόν», είπε τελικά
«μας κυβερνά μέσα απ’ τη γλώσσα.
Οι εκμυστηρεύσεις
είναι τόσο αξιόπιστες
όσο οι λέξεις που επιλέγουμε.
Ο καθένας εντέλει
είναι ό,τι δεν λέει.
Όμως, δεν σε βλέπω να τρως.»
Χρονικό μιας αστραπής, Περισπωμένη, 2021