∆ιαβάζω Βέρθερο και νιώθω η Καρλόττα
πως απ’ το χέρι σου μοιράζει ψωμί στα παιδιά.

Όλη τη μέρα σε περιμένω να σου πω: μοιράζει
το χάδι σαν ψωμί και το ψωμί σαν χάδι...
Είναι η ανάγνωση που με έκανε παιδί
της απουσίας σου, είναι αυτό που λεν του έρωτα

να βγάζει νόημα διαρκώς κι απ’ το ελάχιστο
μα εγώ γυρίζω κάπου ανάμεσα σ’ εσένα και βιβλίο

με μια φέτα ψωμί κομμένο από τα χέρια σου
λάδι και ζάχαρη πριν φύγω για να παίξω
κάποιο απόγευμα πριν απ’ το σώμα σου
κάτω από ένα αίνιγμα βλέμμα της μητέρας μου.

      Μάσενκα, Ενδυμίων, 2012