Μάσενκα, είκοσι

Μάσενκα
2012

Κράτησε τη νύχτα προς το σπίτι του Πάστερνακ
και δεν θα μιλήσω άλλο. Γιατί η νύχτα στηρίζεται
σε αγκαλιές εκείνων που ενώ θέλουν δεν τις έχουν
κι είμαι θλιμμένος από το να σ’ αγαπώ γιατί από το

 να σ’ αγαπώ μου μεγαλώνει ο πόνος του κόσμου.
Το γυμνό σου σώμα έχει κάτι από μακρινό αστερισμό

 που καίγεται στα τηλεσκόπια κι είμαστε τόσο όχι

όσο το ναι, θέλω να πω από αγριάδα ζάχαρης και πένθος

 αυτού που δεν του συγκατένευσε κι όλο μας πιάνει
απ’ το σκοτάδι που φωτίζουμε μάτια με μάτια.
Βεβαίωσέ με όπως μητέρα πως κρατάς τον κόσμο

με το κεφάλι μου στα γόνατά σου και δεν θα μιλήσω άλλο.

 

      Μάσενκα, Ενδυμίων, 2012

Περισσότερα από τον/την Λαλιώτης Βασίλης

Με την ευγενική υποστήριξη:
ΙΔΡΥΜΑ ΙΩΑΝΝΟΥ Φ. ΚΩΣΤΟΠΟΥΛΟΥ

©2015-2024 poets.gr |

Επιμέλεια: Μάνια Μεζίτη

poets.gr

Χρονολογικά

Αλφαβητικά