Άργησες, Μάσενκα, βγάλε τα ρούχα σου,

μυρίζουν κάρβουνο και πόλη εξεγερμένη.

∆ιεκδικώ το βλέμμα όλων εκείνων που σε είδαν

σήμερα, τα χέρια που άγγιξες, τα μάγουλα

που φίλησες, διεκδικώ τα λόγια που είπες

και σαν σκυλί τους κυνηγάω τον αέρα.

Η απουσία σου είναι γκρεμός που περνάνε

όλα τα τρένα τους σταθμούς του κόσμου

ως να ’ρθεις. Βγάλε τα ρούχα σου και γίνε

όπως σε ξέρουν τα λόγια μου από χώμα

και κρυφά περάσματα νερού στα χόρτα.

Θέλω ένα σ’ αγαπώ για να ξανανεβώ

στην επιφάνεια του κόσμου, θέλω τα μάτια σου

ανοιχτά και να ’μαι μέσα σου εκεί

όπου ό,τι λέμε επικυρώνει άμεσα το νόημά του.

Θέλω να πάρω αυτό το κάρβουνο στο χάδι μου

για να φανεί πως είσαι από χωράφι θερισμένο

στο κέντρο των εξεγερμένων πόλεων.

        Μάσενκα, Ενδυμίων, 2012