Μεγάλα τραπέζια επιλέγουν όσοι τρώνε μόνοι στη

λέσχη του ΑΠΘ πλαστικό ηλιοβασίλεμα κρέμεται

κατά κει στο τζάμι — το δίχως άλλο με πρυτανική

απόφαση — πασχίζει το νιώθω κι όσο περνά η ώρα τα

κίτρινα δοχεία με ξίδι γίνονται κορίνες να παίξεις στο

άδειο περιβάλλον. Ξάφνου — τυχαία — διαβάζω πως

πιο κει ο νεομάρτυς Μιχαήλ εν έτει 1544 έπαθε κάτι

που τα μεταβυζαντινά πετρώματα το δείχνουν πολύ

καθαρά και φοβάμαι. Βέβαια είχε δίκιο πολύ το συ-

νεργείο του δήμου να προσεύχεται κι έχρισαν για αυ-

τό οι τοπικοί τους άρχοντες προστάτιδα της πόλης

μια πάνχοντρη σκουπιδιάρα μα εμένα δε με νοιάζει

ούτε κι εκείνον στη γιαπωνέζικη παιχνιδομηχανή

που τουρλώνει και ρίχνει την μπάλα κι ακούγονται

μετά τα ζήτω της αγοροπαρέας.

          Μόνο κανέναν μη μου φέρεις σπίτι, Θράκα, 2021