Ο στρατάρχης Αχρομέγιεφ για τους τυμβωρύχους

Μόνο κανέναν μη μου φέρεις σπίτι
2021

Τι 'ν' αυτά; Στην κασετίνα μου σημύδες φτάνουν

μου αγγίζουνε την ωμοπλάτη τα γεννήματα

των αγροτεμαχίων.

Δε μου φτάνανε αυτά ήρθαν και τα κοπρόσκυλα

με γδύσανε στολή κι εκείνο

το καλό μου παράσημο απ' το Λένινγκραντ.

 

Και θα σκεφτήκανε: τον ξεφτυλίσαμε τελείως

τον κόκκινο καραβανά.

Με το παγωμένο της γλώσσας μου δέντρο

την πέραν της ζωής δροσιά στα χείλη

ολόσαρκα είμαι τα υπουργεία που έπεσαν

με ορυμαγδό καθώς κουρτίνες μπάνιου.

 

Ήταν οι γενναίες υποχωρήσεις μας τα διαβασμένα

κομποσκοίνια του λαού

και τώρα σ' αίθουσες κλιματιζόμενες οι

   μετανοημένοι

νέμονται τον υδράργυρο του χρηματιστηρίου.

 

Σύντροφε φαντάρε

δικοί μου οι πύραυλοι

δική μου κι η ειρήνη

δεν τα 'παιξα καθώς τα νήπια

ως καμηλοπαρδάλεις πλαστικές.

 

Την τέως κοσμογονία την πίστεψα και την πιστεύω

την πίστεψε μαζί και το σκοινί μου.

 

      Μόνο κανέναν μη μου φέρεις σπίτι, Θράκα, 2021

 

Περισσότερα από τον/την Κουτσοδόντης Νικόλας

Με την ευγενική υποστήριξη:
ΙΔΡΥΜΑ ΙΩΑΝΝΟΥ Φ. ΚΩΣΤΟΠΟΥΛΟΥ

©2015-2024 poets.gr |

Επιμέλεια: Μάνια Μεζίτη

poets.gr

Χρονολογικά

Αλφαβητικά