Ξέρω πως

αν τεντώσω τα χέρια μου, θα σ’ ακουμπήσουν

και

το χιόνι στις σόλες μου και στον γιακά μου

και

στις στέγες των σπιτιών με το ωραίο φινίρισμα

και

σ’ εκείνα τα φασαριόζικα πουλιά στα βουλεβάρτα,

το χιόνι, λέω, θα λιώσει

και τότε ιθύνοντες και περαστικοί θα μαγευτούν

και θα στήσουν ψιλή κουβέντα με το σώμα τους

και ποια μέρη τους υπάρχουν αυθύπαρκτα

και ποια μέσα από τα σώματα

που έχουν αγγίξει με τα χέρια τους

κάτω από τα δόντια του μεσημεριού και αλλού.

     stanza, Gutenberg, 2021