Ό,τι κι αν με δίδαξαν για σένα
εγώ θα σ’ αγαπώ.
Αν είχα γιο θα του έδινα το όνομά σου.
Αν είχα εικονοστάσι σ’ εσένα θα έλεγα
τις μύχιες προσευχές μου.
Θα σ’ αγαπώ γιατί ατύχησες
να γεννηθείς σε ξένα μέρη.
Αν είχες γεννηθεί στον τόπο μου
θα ήσουν ήρωας τραγικός
καθρέφτης του ανθρώπου:
δι’ ελέου και φόβου θα περνούσαν
όσοι θα έβλεπαν το βάσανό σου στη σκηνή.
Θα ήσουν εσύ αυτός που μόνος του πορεύεται
μετανιωμένος και τρελός.
Θα έστηνες το ικρίωμα
στη Θήβα ή στο Άργος
και ο Χορός θα έκλαιγε
θρηνώντας τη γενιά σου.

Μα εσύ ατύχησες να γεννηθείς
εκεί που το καλό και το κακό
έχουνε σύνορο αδιάβατο.
Αν είχες γεννηθεί στον τόπο μου
θα βρίσκαμε τον τρόπο
—αιώνες πριν—
να σ’ αγκαλιάσει τρυφερά η φύση
εκείνη που πάντοτε φιλιώνει
τα ενάντια όντα.
Αν είχες γεννηθεί στον τόπο μου
—το ξέρω—
ο μύθος θα σ’ είχε ερωτευτεί
θα σ’ είχαν αγαπήσει οι ποιητές
ως σπόρο εύθραυστο
κάποιας χαμένης ευτυχίας.

      Η χαμένη θεά, Μελάνι, 2023