Κάθε γυναίκα ένας σταθμός ανακούφισης
ένα κορίτσι με καμένα σπίρτα
στα βλέφαρα
προσπαθεί να κρατήσει τα μάτια ανοιχτά προσπαθεί
να μην κοιμηθεί η φωτιά
της καίει τα δάχτυλα

(οι γυναίκες της ανακούφισης δεν ανακουφίζονται πο-
τέ, στους σταθμούς της παρηγοριάς η παρηγοριά είναι
άγνωστη λέξη οι γυναίκες της παρηγοριάς είναι απαρη-
γόρητες δεν κατεβαίνουν σε κανέναν σταθμό ποτέ μόνο
αιωρούνται κρατώντας στα χέρια τους κεριά και σπίρτα
μισοσβηστά — χλωμές πυγολαμπίδες)

Οι λέξεις τους σας κράτησαν στη ζωή έτσι όπως
καίγονται εκείνες
οριστικά
σιωπή
εσύ
ποιες λέξεις θα κάψεις απόψε κεριά για να μπορέσεις
να ζήσεις;

      Οξυγόνο δύο, Ρώμη, 2023