Είμαι ο ίδιος δεν άλλαξα λίγο
να δω τους άλλους που φεύγαν
δεν κοίταξα λίγο να μετουσιωθώ
σε κάποιο όραμα φευγαλέο
και φεύγαν μού φεύγαν οι άνθρωποι
κι εγώ δεν κοίταξα ν’ αλλάξω την ήττα.

Θαρρώ πως μήτε αγάπησα μήτε αγαπήθηκα
ποτέ με πάθος
κρίμα και είχα μάτια ωραία
σαν τους ψηλούς φυρούς μέσα στο χιόνι.

Μα μόλις πιαστούνε απ’ τα χέρια δεν θα ‘χει
υάκινθους για να συμπορευτούνε στον δρόμο
καθώς πια τα τελευταία τρένα στον συρμό.

Έτσι τον ακούσαμε τον Κύριο —
δεν μας είπε τίποτα παρά μία πλημμύρα.

      Δέκα μήνες αυταρέσκειας, Θράκα, 2024