Στον Κώστα Κουλουφάκο

Ι

Μαύρα μουσκεμένα βράχια.

Ένα μουράγιο που δεν έγινε.

Χειρονομίες αποχαιρετισμών

που κανείς δεν είδε.

Το φανάρι

έρημο

σκορπάει την ηλεκτρική του σκόνη.

ΙΙ

Η νύχτα

ακουμπάει τη σκάλα της στα σπίτια

και πάνω στους κουρελιασμένους ίσκιους

κολλάει ένα πιο βαθύ σκοτάδι.

ΙΙΙ

Κλείνω τα μάτια και δεν υπάρχει

αναμονή κι ανάμνηση

καλοκαίρι και χειμώνας -

μόνο ένα χλιαρό ποτάμι.

      Χωματόδρομος, 1954 (Ποιήματα Α', 1943-1959, Κίχλη, 2017)