Περπατάμε
χιλιάδες μαζί

βγαίνουμε απ' τα εργοστάσια και τα γραφεία
τα μαγαζιά
βγαίνουμε απ' τους κινηματόγραφους
τα γήπεδα του ποδόσφαιρου
τις συναυλίες
τα σχολεία, τους στρατώνες.

Περπατάμε.
Πολλοί μαζί
μπουλούκια, παρέες κουβεντιάζουμε.

Ανάμεσα στο πλήθος
ξεχωρίζουμε οι φίλοι κι οι εχθροί
ξεχωρίζω τους συντρόφους μου κι εκείνοι εμένα.
Προχωρώ με τους φίλους μου
νιώθω τυλιγμένος ανθρώπινα κορμιά
νιώθω το κορμί μου να τυλίγει ανθρώπους
φωνές μπλέκονται στα μαλλιά μου
οι ανάσες ζεσταίνουν το βλέμμα μου.

Ανεβαίνω δυο σκαλιά να δω.
Όσο φτάνει η ματιά μου άνθρωποι.
"Στάσου, εσύ κι εγώ είμαστε φίλοι
κι εσύ, κι εσύ.
Πάμε."
Χτυπάνε στα παγούρια οι ξιφολόγχες
το χαλάζι στα πρόσωπα
λίγες ελιές στο γυλιό.
"Οι βραδυπορούντες να επιταχύνουν...".

       Largo (Ποιήματα Α', 1943-1959, Κίχλη, 2017)