Σε κίτρινη αμφίεση κοριτσάκι επίμονα κρύβει χεράκια. Αγελάδα μάνα

μοσχαράκι προστατεύει σε λιβάδια πρασινοπράσινα με μαστούς απ’ όπου

κρέμονται κουτάλες. Μια πεταλούδα φυλάει χνώτα. Πορσελάνινα δοχεία

φιλοξενούν εσώψυχα μπαχαρικά, λεμόνι, σκόρδο, φράουλες· σε αρμάθα

φιγουράρουν γέροντες ασπρόμαυροι απεικονισμένοι σε ημερολογιακή

καταγραφή και ένα κοάλα αυστραλιανής ανάμνησης αγκιστρωμένο.

Η Κωνσταντινούπολη δίπλα σε Χαλκίδα Μεζεδοπωλείο και σε Panorama Bar

ατενίζει από ψηλά. Τα σάπια ρόδια σε ένα τελάρο στο μπαούλο ωριμάζουν.

Ο λαμπτήρας ανάβει ετεροχρονισμένα. Μυρίζει ρίγανη και κλεισούρα.

Ο πατέρας καρφώνει μέσα από κορνίζα μάτια στην πλάτη. Ποτηράκι

λυρικό κρασί υγραίνει λάρυγγα από χρόνια στραγγισμένο. Μειδίασε,

μου φάνηκε, στη γυαλάδα; Εκείνος πεθαμένος, εσύ μετοικισμένος,

εγώ στην κουζίνα.

      Η κρεμμυδαποθήκη, Βακχικόν, 2020