με κοιτάζει με τα βαθιά γαλανά μάτια του, ένα ζευγάρι
σιωπηλά μισοφέγγαρα

με κοιτάζει στα μάτια με βλέμμα ερωτηματικό
γέρνοντας στο στήθος μου αποκοιμιέται

μόνο στα όνειρά του χαμογελάει

ένα παιδί, η ιδέα του «ωκεανού» κατά τον Στάνισλαβ Λεμ (όπως στο
Σολάρις)· αντανακλά όλες μας τις σκέψεις, ανησυχίες, ελπίδες, τύψεις·
το ίδιο, η ενσάρκωση ενός ονείρου

«το μέγεθος δεν έχει σημασία για άτομα του ίδιου είδους»
λέει η γιατρός

η ίδια δυσφορία στη γραμμή των χειλιών του, όπως με τον παππού μου
μετά το εγκεφαλικό

σηκώνει το κεφάλι του προς το φως με κόπο
σαν σκουληκάκι, σαλιγκάρι, χελώνα

τον κοιτάζω με μέτωπο σκοτεινό· η λάμψη στα μάτια του
με γιατρεύει

      Μετείκασμα, Θράκα, 2024