Τυφλοπόντικας

Έτσι είναι τα πουλιά
2015

Τρυπώνω βαθιά
στις ρίζες των δέντρων
κι ακούω τον φλοίσβο
να φέρνει λυγμούς
υπόγειων κόσμων.

Η ιστορία του ανθρώπου
κρέμεται από τη σκαπάνη μου.

Τις σκοτεινές νύχτες
βρίσκω τη μάνα του Οδυσσέα
να του πλέκει ζακετάκια
μήπως ξανάρθει
«κάνει κρύο εδώ κάτω»
μου γνέφει και γελά
«δεν είναι τόπος για επιζώντες».

Πώς να της πω
ότι έχει νήμα αόρατο
που οι κόμποι του δε δένουν
παρά σε κάθε βελονιά
ξηλώνονται αθόρυβα
τα σεντονάκια της αυγής.

Δε θα της πω:
οι ποντικοί στο στόμα τους
δεν πιάνουν τα αιώνια
μόνο σκάβουν.

 

     Έτσι είναι τα πουλιά, Γαβριηλίδης, 2015

Περισσότερα από τον/την Γρίβα Άννα

Με την ευγενική υποστήριξη:
ΙΔΡΥΜΑ ΙΩΑΝΝΟΥ Φ. ΚΩΣΤΟΠΟΥΛΟΥ

©2015-2024 poets.gr |

Επιμέλεια: Μάνια Μεζίτη

poets.gr

Χρονολογικά

Αλφαβητικά