Σέρνομαι,
φαντάσματα στο στόμα μου.
Στην κοιλιά μου
κουβαλάω μωρά
που δε θα γεννηθούν ποτέ.

Σέρνομαι.
Τραγουδώ
ψιθύρους γυναικών χωρίς στήθια.

Στα χέρια μου
βραχιόλια θηλιές
με ονοματεπώνυμο.

Μπήγω τα νύχια μου
στο χώμα.
Φυτεύω τη σάρκα μου
και περιμένω
ν' ανθίσω νύχτα.

       Sati, Κύμα, 2019