Αποφεύγω να μιλάω.
Η φωνή μου προδίδει την ηλικία μου
κι η προφορά μου την κατ-αγωγή μου.

Γράφω όμως.
Γράφω όπου βρω.

Δεν περιμένω έναν Ιούδα
να με ξεκάνει.
Με φιλάω στο μάγουλο,
με δαχτυλοδείχνω.

Τα χέρια μου είναι μολύβια,
μαύροι μυτεροί γραφιάδες-απουσιολόγοι.
Το στόμα μου χείλη κατακόκκινα,
αιμάτινα,
φιλημένα χωρισμών
κι άλλοτε δαγκωμένα,
σκισμένα της σιωπής.

Την προδοσία θα την ξεχάσω
-γερνάω.

Τι τους ήθελα τόσους καθρέφτες στο σπίτι μου;

     Sati, Κύμα, 2019