Πετάγονται απ' το πουθενά.
Βελούδινος κρότος.
Κλειδωμένα
σε απαγορευμένο αδιέξοδο
-η ζωή της.
Ο χώρος μυρίζει τσιμέντο,
χώμα και πέτρες.
Η δικαιολογία του έξω
αποτυπωμένη μέσα της.
Ακούει τη Layla του Clapton
και βαφτίζει την κόρη που δεν έχει.

Πετάγονται απ' το πουθενά
κι εκείνη απροετοίμαστη,
αφιλόξενη,
τσαλακωμένη.
Παράθυρο μισάνοιχτο,
κατεβασμένο παντζούρι
-από κει θα μπαίνουν.
Όμως η κουρτίνα δε χορεύει.
Εναλλακτική της, η τρέλα.
Μόνη της λύτρωση,
κληρονομιά δοκιμασμένη.

      Sati, Κύμα, 2019