Κόκκινη έπρεπε να ’ναι η θάλασσα
Τα κύματα άγρια το φωνάζουν: εδώ μέσα πνίγονται άνθρωποι
Η θάλασσα βάφτηκε με αίμα
Μέσα ζωές ανθρώπων

Απαρατήρητα

Αθόρυβα χρωστούν τη ζωή τους μην και λερώσουν
    την επάρκειά μας

Το παρόν κατέληξε πνιγμένο

Τα παιδιά εκείνα που σκάνε στα κύματα
δεν είναι κοχύλια για φωτογραφίες
δεν είναι αστερίες
Ζωές είναι· ενόχλησαν

Κοπριά το λερωμένο χρήμα
Αν μιλήσεις
σε αγνοούν· θα πνίξουν και σένα

Το ψέμα προστάζει να σκύψεις το κεφάλι, ντρέπεται
και από την ντροπή του γίνεται εχθρός σου

Δεν θέλω πια τη θάλασσα.

      Το πούρτσον που κουτσαίνει, Ρώμη, 2023