Τα βράδια τώρα έρχονται
με γεμάτες τις τσέπες τους
ρίχνουν το κέρμα τους
και κλαίνε με φωνή μαύρη
στις όχθες ενός άλλου ποταμού

με φυτείες από σκαλωσιές και φουγάρα.
Άλλοτε έρχονται με ποδήλατα
φορώντας τ’ άσπρα τους πουκάμισα
με τα κολλαρισμένα τους μαλλιά
στροφάρουν κι ακροβατούν
με το κεφάλι πάνω στα δισκάκια μου

ρίχνουν το κέρμα τους
και διαλέγουν Μπέλλου
ήρθε ακίνητη μου λεν σε μια καρέκλα
το ίδιο τραγούδι τραγουδώντας
απ’ τον Μισισσιπή ώς εδώ

βάζουν ένα ζεϊμπέκικο
όταν ο όμορφος Πέτρος
πιο όρθιος χωρίς πόδια
δένει τα μπλε καστόρινα παπούτσια του
στο τιμόνι της μηχανής
και φωνάζει παραγγελιά.

Πού βρήκες τόσα κέρματα
λέω του χθεσινού
είναι των φίλων σου απάντησε
βγάζοντας την ασήκωτη νιτσεράδα του
και σου ανήκουν
εγώ μόνο που τα ’κλεψα απ’ τον βαρκάρη.

     Ακακίες στη σαβάνα, Βακχικόν, 2020