- 2009
στην Τζένη Μαστοράκη
αφού κανείς δεν σταυρώνει πια το μαξιλάρι της
Εκείνη
κατέβηκε σκάλες και σκάλες
μέχρι τα βάθη μου
οπότε άναψα λευκό κερί
να βλέπει που πατά
τα τυχερά του ύπνου μου
και τ' άλλα με τ' άρρωστα κλαδιά
που κατευθύνουν τις κινήσεις μου
κι έτσι δεν ξέρω τι γυρεύω στον γκρεμό
δεν ξέρω καν πού πάει αυτό το ποίημα
αν θα τελειώσει εδώ αξιοπρεπώς
ή αν θ' αρχίσει να ξερνάει αίματα
μετανιωμένα αργύρια
ώσπου να γίνουν όλα άπατα
και συνεπώς
δικά της
Ισόπαλο τραύμα, Κέδρος, 2009