Σε είδα τυχαία μεταξύ των οδών
Αφροδίτης και Ερμού.
Λίγο πριν φωνάξω τ’ όνομά σου,
το πρόσωπό σου κλείστηκε
στα σύννεφα.
Κάποιες στήλες κάθετα βαλμένες
με στήριξαν
κι άξαφνα θυμήθηκα εκείνο το όνειρο
στο κέντρο του κόσμου,
ένα ρίγος στη ράχη
τα καλώς ήρθες και οι αποχαιρετισμοί
κατάρες που σε φιλούν λαίμαργα
μέχρι να σπάσεις.

     Calcarea Carbonica, κύμα, 2017