Θα είναι Κυριακή για να έχω χαθεί και να μη με βρίσκει κανείς. Όταν ακούσω άρα τ’ όνομά
μου θα το σκεφτώ τι θα πει ν’ αποκτάς σημασία. Μήπως ότι είναι δεν είναι Πάσχα μου
ζητάς ν’ αναστηθώ μέχρι το πρωί;

Πέρασα από την περιπέτεια του τραύματος δεν είχε τις απαντήσεις.
Πέρασα απ’ την αφωνία που γι’ αυτήν λέξεις και λέξεις κάηκαν.
Έγινε φλούδα ο τόπος μου, μ’ έκλεισε στο δέντρο μου.

Απ’ έξω ο κόσμος μ’ αυτό το όνομα ή το άλλο, επίθετα αραιά, πώς αλλιώς να πω ότι για να
πιάσω την ταυτότητά μου, που έπεσε μπροστά στη θυρίδα, σκύβω προς αυτό που ήμουν;

     Της Γλυκειάς Πατρίδας (Β’ έκδοση), Εκδόσεις του Φοίνικα, 2017