κάνουμε ένα σωρό θυσίες αφαιρούμε από τις λέξεις το συναίσθημα (υποχρέωσή σας να το βρείτε) αλιεύουμε τις δυσκολότερες απ’ το λεξικό τοποθετώντας δίπλα τα πτυχία (ένα, δύο, τρία –εξαρτάται) μετράμε με μοιρογνωμόνιο τις γωνίες να είναι ορθές γράφουμε στο τρίτο πρόσωπο δεν αναφερόμαστε σ’ εμάς αλλά στο υποκείμενο που έχουμε δημιουργήσει (κούνια που μας κούναγε) υποκλινόμαστε στο μεταμοντέρνο ενσωματώνουμε το ιδίωμα της γιαγιάς θολώνουμε το τοπίο αγαπάμε πολύ τα ζώα γράφουμε τα ποιήματά μας σε δέρας 

έχουμε φωνή βαθιά 
ψυχή, όχι και τόσο 

ντυνόμαστε βίντατζ φοράμε στ’ αυτιά κούνιες καναρινιών στα χέρια σιδερογροθιές δεν χαιρετάμε αν δεν μας χαιρετήσουν κάνουμε τα πάντα για την ιντελιγκέντσια συμμετέχουμε σ’ εκδηλώσεις καθόμαστε σ΄ έναν κύκλο και μοιραζόμαστε εντελώς άγνωστα κι ακατανόητα πράματα στους άλλους ίσως τραγουδάμε και Σοφία Βέμπο όσοι μας βλέπουν το αντιλαμβάνονται σαν τελετουργία (δεν υπάρχει άλλος τρόπος να προσεγγίσεις την ιερότητα) ή σαν ψυχοθεραπευτική ομάδα ανθρώπων με σοβαρά προβλήματα που έκανε λάθος ο θεραπευτής και τους έβαλε μαζί αντί να τους ανακατέψει 

        Πριν το αρτιφίσιαλ, Sozopolis, 2023