(Nova Atlantis, 12:48)
                                                              Μη γελάς, θα υπάρχεις και αύριο

Βγήκα έξω. Μεγάλες μπαταρίες ήλιου.
Μου 'ρθε σχεδόν να μιλήσω με αγνώστους.
(Φθίνει η Αθήνα και τα μήλα. Η αγέρωχη πολίχνη.
Που φέραμε το φως στα κουνουπίδια.)
Ω Ελλάδα
ό,τι δεν είναι κάτω
ό,τι ακόμα μένει.

           Το ξυράφι του Όκαμ, Μικρή Άρκτος, 2014