Μεσημέρι

Οι γυναίκες που αγαπάμε είναι θαμμένες στον κήπο
2020

Είναι μικρά τα βήματα -
βότσαλα είναι με πόδια και
λίγο φως απ’ τα μαλλιά σου.
Επιμένουν να μένουν:
ο σκύλος στην πόρτα,
η νεραντζιά στην αυλή
σαν τον καιρό που δεν φεύγει.
Και ζω, και ζεις, και ζούμε
πίσω απ’ το ίδιο παράθυρο
με την ίδια κουρτίνα,
με το ίδιο κρεβάτι∙
σκιές από αόρατα καντήλια.

 

      Οι γυναίκες που αγαπάμε είναι θαμμένες στον κήπο, 2020

 

Περισσότερα από τον/την Λέντζας Ευθύμιος

Με την ευγενική υποστήριξη:
ΙΔΡΥΜΑ ΙΩΑΝΝΟΥ Φ. ΚΩΣΤΟΠΟΥΛΟΥ

©2015-2024 poets.gr |

Επιμέλεια: Μάνια Μεζίτη

poets.gr

Χρονολογικά

Αλφαβητικά