Χάδια γλυκές κουβέντες
τα κρέμασες με σύρμα
απ' το ταβάνι
χρόνια σπασμένα κλαδιά
κι ούτε ένα να πιαστώ
Ακόμη κι όταν το ταβάνι καμπούριασε
δεν τα 'φτανα
και συ απορούσες γιατί στους τοίχους
αντί για δαχτυλιές
έβρισκες πατημασιές

Όταν έπεσαν τα φτερά σου
πρότεινες
να πάρουμε μια σκάλα
μητέρα

άχρηστη
για μια γυναίκα αράχνη

      Εν δυνάμει πραγματικότητα, Μανδραγόρας, 2016