Δεν είχε παιδική ηλικία και αυτό του επέτρεπε να διαπερνά τους τοίχους
αλώβητος. Επίσης διατηρούσε την κατάλληλη θερμοκρασία ώστε να μην
υπάρξει ποτέ οργιώδης βλάστηση στο θερμοκήπιο μέσα του. Κάποτε μία
γυναίκα έβαλε το χέρι της μέσα στο κορμί του και κάτι σχίστηκε στο στέρνο
του. Της έγραψε τότε ένα γράμμα. Αγαπημένη μου, της μήνυσε, θέλω να σε
φωτογραφίσω για το αρχείο που κρατώ. Να έρθεις αύριο στο στούντιο, να
φοράς ένα λευκό φουστάνι και λευκά εσώρουχα, να έχεις κότσο τα μαλλιά. Να
κρατάς μια ομπρέλα και να διαλύεσαι απαλά όπως παλιά δαντέλα. Να
μυρίζεις γιασεμί. Θα κάνουμε έρωτα σε ένα σιδερένιο κρεβάτι. Θα λύσεις τα
μαλλιά σου και θα κλαις. Την ώρα του αποχαιρετισμού θα αρνηθώ κάθε
ανάμειξη. Γιατί όταν εσύ θα μπαίνεις στην φωτογραφία, εγώ πάντα θα είμαι
πίσω από τον φακό.

Κλινικά απών, Γαβριηλίδης, 2014