Τον μήνα που γεννούν τα γιδοπρόβατα
τον μήνα με το πιο λαμπρό φεγγάρι
ανελεήμονα βροχή
πώς κοσκινίζεις
παρατημένα τιμαλφή
αλλά κυρίως τον βοσκό και το κοπάδι

Τον μήνα με τα χέρια κατακόκκινα
τον Κρυαρίτη
κόκκινο γάλα άσπρα όνειρα
πρωμάδα δέκα δάχτυλα στο τζάκι

Τον μήνα με το σάλεμα του ανέμου
πλαγιές ξεκολλημένες
κι ένα έρεβος για κατοικίδιο
κάτω από το απόκοσμο κρεβάτι

Τον μήνα με το αίμα του χειμώνα
Εσύ κάθε βράδυ στα επείγοντα
και κάτι λύκαινες νυστέρι στη θωριά τους
κάτω απ’ το δέρμα

Τις μέρες που σφαδάζουμε χειμώνα
λίγη απ’ τη δύναμή σου
καλέ μου – δώσε μας
να βγάλουμε ως κάποιο καλοκαίρι επιθανάτιο
ετούτη την παρτίδα κόσμου.

       Η σάρκα στάζει στο μπαλκόνι, Έναστρον, 2023