- 2017
Με τις κόκκινες κορδέλες
δέναμε τα μαλλιά μας
τις λευκές τις ρίχναμε στον άνεμο
κι οι χρυσαφένιες ήταν δώρα στους θεούς.
Κάποτε ένα παιδί με ρώτησε
αν φοβάμαι να πεθάνω
κι έσφιξε στον λαιμό μου μια κορδέλα.
Για εκείνο ήταν μόνο ένα παιχνίδι:
πού να ήξερε πως είχα δει την κρεμασμένη
στο δοκάρι του σπιτιού
Ήμουν μικρή
μου κλείσαν τα μάτια
μου κλείσαν το στόμα
άκουσα μόνο το σώμα
καθώς έπεφτε
με κρότο
στη γη.
Σκοτεινή κλωστή δεμένη, Γαβριηλίδης, 2017
Περισσότερα από τον/την Γρίβα Άννα
-
Σκοτεινή κλωστή δεμένη