Στου λαιμού τον γαλαξία
βρίσκεται μια πέτρα
με ουλές φεγγαριού
εξαρχής δοσμένη
που γεννήθηκες μαζί μου
στηρίζει το κεφάλι μου
τρέφεται στη φλέβα
και κάθε που κατεβαίνω γυμνή
κι ο βαρκάρης μού ζητάει τα ρέστα
δεν θα σε παίρνει ο καριόλης πρέφα
έτσι σφηνωμένο στον λαιμό
                              που θα σ’ έχω.

       Αντιδραστήρας, Ενύπνιο, 2020