Τη φυλακή που είχα μες το μυαλό μου
την εξαγόρασα φτηνά
για ένα πακέτο τσιγάρα
από ‘να περίπτερο με γυμνές στην Ομόνοια
τώρα περπατώ περίπου σαν ένας άνθρωπος ελεύθερος
ανεμίζοντας ειν’ αλήθεια κάπως περισσότερο του χρηστού
την ομπρέλα μου
ξάφνου φυσά ένας άνεμος σιρόκος
σηκώνομαι ολόκληρος
και περπατώ πάνω στις στέγες της πολιτείας
σάπιες απ’ τις βροχές και το άζωτο
και κάτω στον συλημένο πάτο
της γιγαντιαίας αχερουσίας ληκύθου
αναμοχλεύοντας τα κατακάθια από προγονικές οινοποσίες
σπέρματα χυμένα λάδια φονικά γόπες λιωμένες σάρκες
και οστά των νεκρών
αρχαίοι βασιλείς ήρωες ευκλεείς
μόνο τη μάνα μου δε περίμενα να δω
τι σκατά γυρεύει εδώ
κάτι πήρε να λέει
η προκομμένη η νύφη της σ’ ένα μπορντέλο στη Βεγγάζη
μετά ήβγε ο πόντικας της έφαγε τη γλώσσα
ότι κατάλαβε πως δεν ανήκα ακόμα κει
εποχικός
δουλειές του ποδαριού
οδοκαθαριστής συμβασιούχος
εμένα ψύλλοι στ’ αυτιά μου μια φορά
κι εκατοντάδες να ξεσκίζουνε μικρές καρφίτσες την καρδιά μου

πάρα ταύτα

πρόσεχα πολύ μη σκίσω την περιβολή μου καινούργια
από ασβέστη
κι από κάτου αναφανεί η αγιογραφία γυμνή
αμόλευτη
συντριπτική
η εικόνα
η πραγματική

      Ηλεκτρογραφία, Γαβριηλίδης, 2006 (2η εκδ. Θράκα, 2018)