Πηνελόπη

Ηλεκτρογραφία
2006

Το πρόσωπο του ανθρώπου έτσι που το κατάντησαν γέμισε ρήγματα
κάθε πρωί που ξυπνάς μόλις πλυθείς προτού σκουπιστείς
έτσι βρεμένος
τα μετράς στον καθρέφτη
υπόμνηση ματαιωμένων υποσχέσεων ευτυχίας
μια μέρα πήρα με τα δάχτυλα να ψηλαφώ
τα χείλια του μεγαλύτερου απ’ αυτά
ανοίγαν ερεθισμένο αιδοίο
με φρίκη κοίταξα την άβυσσο που ξανοίγοταν κάτω
ως που φτάνει το μάτι σκοτάδι
έβαλα πιο μέσα τα δάχτυλα και
ξάφνου βούλιαζα
τόσο ανέλπιστα
βούλιαζα
σε μιαν υγρή ανυπαρξία
και να μην έχεις πουθενά ένα φως να πιαστείς
ίλιγγος
ευχήθηκα τότε τον πάτο σα λύτρωση γεμάτη αίμα
δεν πρόλαβα
στην τελευταία περιστροφή το πελώριο δίχτυ της αράχνης
να μου θυμίζει
τη μοίρα μου

 

      Ηλεκτρογραφία, Γαβριηλίδης, 2006 (2η εκδ. Θράκα, 2018) 

Περισσότερα από τον/την Αϊναλής Ζ.Δ.

Με την ευγενική υποστήριξη:
ΙΔΡΥΜΑ ΙΩΑΝΝΟΥ Φ. ΚΩΣΤΟΠΟΥΛΟΥ

©2015-2024 poets.gr |

Επιμέλεια: Μάνια Μεζίτη

poets.gr

Χρονολογικά

Αλφαβητικά