Κείμενα
Βλέπω τον κύβο Ρούμπικ φαγωμένο
της Μάνιας Μεζίτη
Θυμάμαι μια φορά αυτού του αιώνα, άρρωστο γυμνασιόπαιδο, χειμώνα στο κρεβάτι να παιδεύομαι μ' έναν κύβο-μπρελόκ, μικρό μικρό, ίσα που να χωράει στην παλάμη, και ξαφνικά να γίνεται ένα μαγικό και να ταιριάζω απόλυτα τα χρώματα σε όλες τις πλευρές. Το πράσινο, το κίτρινο, το κόκκινο, το πορτοκαλί, το μπλε και το άσπρο. Πέρασαν τα χρόνια, και, παρά εκείνη την απρόσμενη επιτυχία μου, προτίμησα με ένα bic να γίνομαι κανένας.
Σε τόπο ξερό
της Μαρίας Λαϊνά (από το βιβλίο Σε τόπο ξερό, [Ποιήματα 1970-2012], Εκδόσεις Πατάκη, 2015)
Σε τόπο ξερό
απλώνω τον κήπο μου
έως ότου γεμίσει το στόμα μου γέλιο
Poetry Therapy (Θεραπεία Μέσω Ποίησης)
του Δημήτρη Π.Κρανιώτη (εφημ.Σύγχρονη Έκφραση αρ. φύλ.1, Αθήνα 22/12/2013)
Poetry Τherapy (Θεραπεία Μέσω Ποίησης) είναι η συνειδητή και εσκεμμένη χρήση της ποίησης με στόχο την θεραπεία. Πρόκειται για μια διαδικασία αλληλεπίδρασης ανάμεσα στην προσωπικότητα του αναγνώστη και στο ποιητικό κείμενο. Η ποίηση, ως μια καλλιτεχνική έκφραση ευέλικτη, πυκνή και αφαιρετική, συχνά συμβολική και μεταφορική, αποτελεί ένα δραστικό θεραπευτικό εργαλείο.
Χρήσιμα παιδικά παιχνίδια
της Μάνιας Μεζίτη (από την παρουσίαση της ποιητικής συλλογής «Χρήσιμα παιδικά παιχνίδια» της Δανάης Σιώζιου, τον Ιούνιο του 2015, στο Cantina Social)
Η Frau Wilma βρίσκεται στο ποίημα Τα λευκά κερδίζουν. Τα φαλανστήρια και οι θεσσαλοί αγρότες στο Reality Show. Τα φαντάσματα που πάχαιναν είναι από την ενότητα του Ζωολογικού Κήπου, και τα νεράντζια που κανείς δεν μάζεψε από το ποίημα Βαρύτητα. Τα απαλά πλάσματα, όπως και η Καίτη, η Χρυσούλα και η Ρίτσα βρίσκονται στο ποίημα Εποχιακό, και ο Μέγας Συγυριστής με τον καταψύκτη στο Ποίημα της μαμάς. Η γιαγιά με το νυφικό στην Παλίρροια, ενώ ο σιδερένιος γερανός εργοταξίου, τα σουβενίρ και τα κομμωτήρια στο Τίμιο τείχος. Ο άντρας που με αγαπούσε με τη Βογκλίντε, τη Βελγούντε και τη Φλοσχίλντε στο ποίημα Ανυπεράσπιστος χρυσός και το γερμανικό παραμύθι στην ενότητα Πάρκο. Όλα είναι της Δανάης. Δική μου είναι η ανάγνωση, η ταύτιση, ο έπαινος.
Επιστολή σε φίλο ποιητή
του Χάρη Βλαβιανού (από το βιβλίο Ποιον αφορά η ποίηση; Σκέψεις για μια τέχνη περιττή, εκδόσεις ΠΟΛΙΣ, 2007)
μόνο με τη σκέψη των
συναισθημάτων και το συναίσθημα της σκέψης
Φερνάντο Πεσόα
...Θα πρέπει κάποτε να σηκώσεις το βλέμμα σου από τις ραψωδίες του Ομήρου, για να αντικρίσεις επιτέλους και την πραγματική Τένεδο.
Σελίδα 2 από 3
Με την ευγενική υποστήριξη:
ΙΔΡΥΜΑ ΙΩΑΝΝΟΥ Φ. ΚΩΣΤΟΠΟΥΛΟΥ
©2015-2024 poets.gr |
Επιμέλεια: Μάνια Μεζίτη