Δεν έρχεται. Δεν λέει να ρθεί.

Κι όλο γκρινιάζει.
Πού φεύγουμε τα καλοκαίρια
κι αυτή μονάχη μένει;

Τι θέλει, δηλαδή;
Μέσα μαζί της να κλειστούμε
σαν να ’μαστε ενενηνταφεύγα;
Ή να ’χουμε στις παραλίες τα ρεζιλίκια
με τα γινάτια της τα τσουχτερά;

Θέλει παρέα; Ας τον καλέσει.
Είκοσι χρόνια τώρα
τάχα τον προσμένει διαρκώς.
Κι ας λέει πως για κει
μονάχος ταξιδεύεις:
Γραφείον Ενικού Τουρισμού
Ο Αχέρων.

Χαίρων; Ουδείς.
Μονάχη όμως; Δεν νομίζω.
Προσωπικό βαρκάρη θα ’χει.
Ασφάλεια μεταφοράς; Εγγυημένη.

Άντε πια, βράδιασε το αργά.
Κι η γκρίνια της αγκάθι ανυπόφορο.
Ας κλείσει αυτός ο κύκλος.
Μα μήτε η ίδια, μήτε ο άλλος

Δεν έρχεται. Δεν λέει να ρθεί.

      Γραφείον ενικού τουρισμού, Καλλιγράφος, 2016