Εικοσιδυάχρονη κόρη την είχε αναστήσει 

μ' όλη την αγάπη, το κύρος και την αξιοπιστία του. 

Μα οι χαλεποί καιροί τού επέβαλαν 

να την παντρέψει για να τη συντηρήσει. 

Ο πάμπλουτος γαμπρός τού ζήτησε το χέρι της 

Του πρόσφερε τα κεφάλαιά του 

κι επένδυσε για προίκα στην τιμιότητά της. 

Η αθωότητα έφτανε στο τέλος της με το γάμο 

μα ήταν νυφούλα τόσο όμορφη 

η Αντικειμενικότητά του.  

      Τ' αναγκαία προς το τ-ζην, Γαβριηλίδης, 2006