Γεμίζουν οι νύχτες με τη σκόνη της αγάπης
Οι δείκτες του ρολογιού δακρύζουν
Το γυαλί δεν δείχνει χρόνο
μετρά αντίστροφα
Στο δωμάτιο δυο φιγούρες
στο πάτωμα
τυλίγουν τον έρωτα με πολύχρωμο αμπαλάζ
Το σπίτι δεν έχει πόρτες
Μόνο τέσσερα χέρια που εκλιπαρούν
Το σπίτι δεν έχει παράθυρα
μόνο τέσσερα μάτια που αγωνιούν
Το σπίτι δεν έχει ταβάνι
Τα πρόσωπα τρυπούν το σοβά
Αναχωρούν για ταξίδι
με μόνη σχεδία την προσμονή
Για κείνο το πρωί
που το φως θα αναστήσει
τον έρωτα
κι οι αυταπάτες θα λυγίσουν
σαν χάρτινοι πύργοι

      Ερωτικά ποιήματα, Οδός Πανός, 2020