Ήρθε περίεργη,
αναποφάσιστη.

Εγώ

συμμάζεψα ακαθαρσίες,
έπλυνα αποφάγια,
στέγνωσα ιδρώτες νεροχύτη,
έκανα οικονομία στα δάκρυα
της βρύσης.

Όλα στην εντέλεια άφησα
κι ας μην κατάφερα να
ξεδιαλύνω εκείνους τους
ανοξείδωτους λεκέδες.

Καθώς ντυνόμουν Άι-Βασίλης
έριξα πίσω μου το ύστατο βλέμμα,
όλα σωστά καμωμένα:
δυο μουσκεμένα ψίχουλα,
το νεροπότηρό σου κι ένα
φλιτζάνι του καφέ με ίχνη
σκούρα.

Ήρθες.

         [Αθήνα, 26.12.2018]