Η εκταφή συνέπεσε με τον ενταφιασμό μου
Ήσουν παρών σ’ αυτές τις δυο τελέτες
Και μάλλον ήσουν αυτός που κρατούσε πάντοτε το φτυάρι

Ύστερα μου το έδωσες
Το κρέμασα με μια κλωστή απ’ το ταβάνι
Να κλυδωνίζεται από πάνω μας κάθε φορά που σ’ αγαπώ
Να μου θυμίζει πάντοτε πως είσαι επικίνδυνος

Πως ανά πάσα στιγμή
Θα κοπεί η κλωστή
Θα πέσει μες στα χέρια σου το φτυάρι

Και θα το ξανακάνεις

     28 μέρες κάτω από τη γη, Θράκα, 2017