τα μαλλιά της γέμισαν άνθη

ήτανε η καταιγίδα του παραδείσου

η ανάσα του ζωγράφου

αερικό της συμφοράς

τ’ αριστερό της χέρι νεαρό φεγγάρι

αγκαλιάζει το μισό του σκοταδιού

που κατρακυλά στην άβυσσο του λόγου

το δεξί μια λυκαυγή

εφορμά στον ουρανό των πουλιών

τα δάση ονειρεύονται παράδοξα

τα μάτια της· κατοπτρίζουν αδιέξοδα

γλιστρά στην ακύμαντη λίμνη

αναδύεται· ιέρεια των ομιχλών

τυλίγοντας με λέξεις του Μυστηρίου

μεθυσμένους μουσικούς

ομοφυλόφιλες ερωμένες

μαθητευόμενες φιλοσόφους

και την ημέρα που έρχεται

γύρω από τα οικογενειακά τραπέζια

μια δυσπεψία σεμνότυφη

      Φασματογράφος δειλινών, Θράκα, 2019