Κάθε βράδυ
κοιμάμαι σαν άγγελος
Ξυπνάω γυναίκα τρωκτικό
Ροκανίζω χρόνο
Τρέχω πιο γρήγορα
κι από διαστημόπλοιο
Έχω σπάσει το φράγμα της σιωπής

Είμαι αντικείμενο μελέτης

Ψύχομαι στους μείον είκοσι
δίπλα στα θαλασσινά ωάρια
περιμένω να βγάλω λέπια
να συρθώ στη μήτρα
της κόρης μου να με γεννήσω

Προς το παρόν μακραίνω
λίγο τα νύχια μου και
λίγο τα μαλλιά μου

και ειλικρινά θα πέθαινα
για λίγη σοκολάτα

     Ντάλιτ, Θράκα, 2017