- 2018
Όπως ανοίγει η εποχή των παραθύρων έτσι κλείνει η κουρτίνα
του κόσμου, είπε ο Αλμπέρτο, εγκαινιάζοντας την έκθεση των
εκτεθειμένων.
Πίσω ο κόσμος περίμενε· ύστερα έβγαλε τις μάσκες από τα
πρόσωπα και τις τοποθέτησε στους πίνακες. Κάθε πίνακας ήταν
μια πλάκα μουσικής. Όσο προχωρούσε η ώρα, το σαξόφωνο
έγινε νύχτα κι η νύχτα έγινε κλειδιά. Κάθε κλειδί μοιράστηκε
στον κόσμο κι εφάρμοζε ακριβώς ανάμεσα στα μάτια. Ο
μόνος που το παρατήρησε αυτό ήταν ένας κλειδαράς παλιών
μπαούλων, ονόματι Μπιλ Φέλντοου.
Προχώρησε σταθερά προς τη θάλασσα.
Κι όσο η θάλασσα ερχόταν, το κλειδί γυρνούσε κι εκείνος
έφευγε.
Πάνω τα πουλιά σημασία δεν έδωσαν· δεν ήξεραν να ερμηνεύουν
τα όνειρα.
Οι ακαδημαϊκές σημειώσεις του Ίαν Μάρκεζιτς, Θράκα, 2018
Περισσότερα από τον/την Σκυθιώτης Πέτρος
-
Οι ακαδημαϊκές σημειώσεις του Ίαν Μάρκεζιτς